Vogels in de Wouwse Plantage
Met een temperatuur net boven het vriespunt en een doorbrekende zon, besluiten we om weer eens een wandeling te maken bij Landgoed Wouwse Plantage.
Je kunt parkeren bij het natuurpunt aan de rand van de Wouwse Plantage, maar wij parkeren in een bospaadje, langs de Plantagebaan, ongeveer bij knooppunt 14. Vervolgens wandelen we een klein stukje linksaf over het fietspad, steken de weg over en slaan daar het wandelpad in. We horen al snel de mezen en roodborstjes. De wandelrichting wijst zich vanzelf uit, want de meeste zijpaden zijn beschermde natuurgebieden en verboden toegang.
Aan het eind van het pad slaan we rechtsaf, dan kom je bij het punt, waar je zicht hebt op de lange oprijlaan met aan het eind het landgoed. Dat staat in de stijgers, zien we. Op deze plek staan we stil, omdat daar regelmatig Middelste Bonte Spechten zijn gesignaleerd. We hebben geluk, er vliegt, na korte tijd, een paartje hoog tussen de bomen. Met kramp in mijn nek van het omhoog kijken en de camera boven mijn hoofd houden, lukt het om een redelijke foto te maken. Wat een mooie spechtensoort.
Plots wordt de stilte verstoord door een harde roffel, het lijkt wel een machinegeweersalvo. We weten allebei wat dit betekent, de Zwarte Specht! Even later scheert hij over de toppen van de bomen. Wat zou ik daar graag eens een foto van willen maken, maar tot nu toe nog niet gelukt. Maar zien, is ook genieten. Je vraagt je misschien af, krijgt een Specht geen koppijn van dat harde tikken. Daar zijn studies aan gewijd en uitgebreide beschrijvingen over te lezen. Een van de meest gelezen verklaringen is, dat de Specht tussen zijn schedel en snavel een speciaal botstructuur heeft, die erg flexibel is en de klappen opvangt.
Even later als we verder zijn gewandeld, richting Zurenhoek, zien we nog een glimp van een Grote Bonte Specht. Er is een perceel waar we een groot kaal stuk zien, hier zijn alle bomen gekapt en het pad is er erg modderig. Goede waterdichte schoenen zijn wel gewenst.
Aan het eind van de wandeling horen we het schrille piepje van een Goudhaantje. Even later verrast hij ons door zich te laten zien. Een mooie afsluiting van onze wandeling.
