De toekomst van de boer

HUIJBERGEN - Costa Kabrita aan de Weg naar Wouw was ooit alleen een koeienstal. Hier werd in de jaren 50 in de zomer in de grupstal de boel schoongemaakt, zodat er groepen konden kamperen. In de jaren 90 kwamen er uiteindelijk campingplaatsen bij, er werd een nieuwe stal gebouwd voor de koeien en een aanmelding als svr camping volgde. Omdat dit niet genoeg was om van te leven, kwamen er melkgeiten bij. 

Vanwege de komst van de melkgeiten werd er gestopt met het kamperen in de stal, tegelijkertijd werd de camping vergroot naar meer plaatsen. Door alle drukte en de kinderen werd er in 2000 gestopt met de koeien en werd de focus gelegd op de geiten. In 2001 werd er een nieuwe geitenstal gebouwd, konden er 450 melkgeiten gehuisvest worden en de rest van de ruimte was voor de opfok van lammeren. Van de geitenmelk wordt kaas gemaakt door de Bettinehoeve uit Etten-Leur. 

Het runnen van een geitenbedrijf gaat gepaard met een hoop regels en onderzoeken op ziektes en melkkwaliteit. Ook moet de stal steeds de nieuwe regels van de overheid opvolgen. Dit alles gaat eigenaar Ad Nelen niet in de koude kleren zitten. Hij legt uit: “Wij willen best aan de nieuwe regels voldoen, maar dan moet het wel nut hebben en moet er duidelijkheid komen over deze regels. De overheid is nu bezig met een nieuwe subsidieregeling, hierbij moet een geitenhouderij voldoen aan minimaal 70% ammoniakreductie. Indien je daaraan voldoet komt het bedrijf dan op een zogeheten RAV- lijst (regeling ammoniak en veehouderij), ook dit traject gaat gepaard met geld en een lange tijd.”

Luchtwassers
Nelen vervolgt: “Ze hebben het steeds over luchtwassers plaatsen, dat is op dit moment het alternatief en deze investering kost ongeveer 1,5 ton. Luchtwassers heb je in twee varianten, de chemische en biologische.
Biologische luchtwassystemen bestaan uit een kunststof filterpakket. Hier wordt continu water overheen gesproeid. Binnen dit filterpakket zitten micro-organismen. Als de ammoniak uit de stallucht is opgelost in het waswater, wordt het omgezet in ammonium. Het ammonium wordt door micro-organismen afgebroken en omgezet naar nitriet en vervolgens in nitraat. Het gevormde nitraat wordt met spuiwater afgevoerd. Dit moet regelmatig gedaan worden omdat de micro-organismen niet meer werken als de concentratie te hoog is. Dit spuiwater kan uiteindelijk gebruikt worden als meststof.

Bij een chemische luchtwasser stroomt er door het filterpakket water met aangezuurd zwavelzuur. Doordat het zure mengsel reageert met de ammoniak vormt er ammoniumsulfaat. Hierdoor wordt de ammoniak uit de lucht gehaald. Er is voor een kilogram ammoniak ongeveer 1,5 liter zwavelzuur nodig. Ook het waswater met ammoniumsulfaat moet je spuien. Het spuiwater wat hier uitkomt kan gebruikt worden als minerale kunstmeststof voor stikstof en zwavel.”

Alternatief
Ad Nelen: “Wij hebben dan weer onze twijfels bij deze luchtwassers, want deze halen de ammoniak uit de lucht. Dit heeft meer nut bij varkens vanwege de ammoniak, deze is bij geiten te laag. Veel geitenhouders vragen dan ook om te kijken naar een beter alternatief. De laatste jaren lijkt het er wel op dat ze de boeren willen wegpesten met alle nieuwe regels en wetten. Als dit zo doorgaat hebben we dadelijk helemaal geen boeren meer in Nederland en dit gaat ten koste van de voedselveiligheid. De voedselveiligheid in Nederland is vrij hoog en hierdoor gaat er veel geitenmelk naar het buitenland, onder andere China. Daar is er veel vraag naar Nederlandse geitenmelk, denk aan het schandaal met de Australische melk. En wat te denken van de legbatterij met kippen die hier intussen is verboden. Veel mensen weten niet dat dit gewoon verplaatst is naar een land als Polen. Dit komt gewoon weer terug naar Nederland in onder andere eierkoeken. Maar wat gebeurt er allemaal in zo’n land en weet de consument wel wat hij uiteindelijk eet? Wij als boer zijnde hebben plezier en liefde voor ons werk. Alleen hoelang kunnen wij nog doorgaan, duidelijkheid krijgen van de overheid en de consument een veilig product bieden?”